Pierre Colpin, kicken op powerboating

Pierre: Een 27-tal jaar geleden was ik co-piloot bij het team van Frank Hemelaer en dit voor een jaar of zes. We waren lid van de waterskiclub Costa Zela en we deden mee aan skiwedstrijden zoals Diamond Race, Twin Race … enz.

Op mijn 16de ben ik met mijn ouders mee verhuisd naar Knokke (vroeger Grembergen) en heb ik jammer genoeg afscheid moeten nemen van het botencircuit tot september 2007. Zoals je weet kwam het P1-circus naar Zeebrugge en was ik uitgenodigd door Frank om eens een kijkje te komen nemen naar de koers en vooral naar hun prestaties met de Limmi Fountain. Jammer genoeg was dat voor hen een tegenvaller.

Tijdens die koers stond ik binnen het parcours op een boot met open mond te kijken naar de wedstrijd en de boten. De mooiste vond ik toen de Outerlimits. Terug op het droge stelde Frank me voor aan Nico en vertelde toen aan hem dat mocht hij ooit nog eens een ander teamlid erbij willen dat ik dat zou zijn. Heb toen gelachen en gezegd: “Ja ja!”  maar de P1 bleef door mijn hoofd spoken, keek op de sites, keek op Youtube naar filmpjes … Toen belde opeens (enkele weken/maanden later) Frank en hij liet me weten weten dat Nico de Outerlimits had overgenomen. Ik dacht: “Jeetje, dat is niet mogelijk!” en kon het alsnog niet geloven: de mooiste boot van het circuit.

Toen ook Benjamin Van Riet – die in het team Limmi zat – zijn eigen weg ging, werd mij de vraag gesteld of ik wou mee doen. “Eerst moet je maar eens een test ondergaan op de Noordzee aan hoge snelheid”, vonden ze. Toen ik dan de eerste maal testte was het een verschrikkelijke zee (6 beaufort).  We hadden maar 15-tal minuten gevaren en ik zat stikkapot  van de stress, de adrenaline, de schrik om iets verkeerds te doen. Maar tegelijkertijd had ik meteen een megagevoel. Ik voelde de boot heel erg goed aan en dat vond Frank ook. Zeker omdat het voor mij nog maar de eerste keer was in zo’n powerboat.

Dan kwam alles in sneltempo op mij af en voor ik het goed en wel besefte, zat ik naast Nico in de powerpole van San Benedetto del Tronto (Italië) en opnieuw met Nico aan de start van de zaterdagrace tussen al het grote geweld. Ik voelde me toen héél even klein.

Na de koersen zelf keek ik ook naar Virtual Spectator. Ik vond en vind nog steeds dat James Sheppard een erg goede piloot is en op de Virtual Spectator zie je echt de lijnen die zij nemen. Daar heb ikzelf veel uit geleerd. De manier van naar een boei gaan, de snelheid die ze dan halen, de boeien dicht aansnijden, het voorbijsteken van een concurrent, het durven in de spray gaan van de vooropliggende boot … Die ‘feedback’ heeft me veel bijgebracht.

Powerboating.be: Wat is jullie beste prestatie totnogtoe?

Pierre: Tja Vigo 2008, hé. Het was een onvoorstelbaar gevoel om daar op het podium te staan voor duizenden mensen. Leuk was dat James Sheppard op het podium naar me kwam en zei: “Koester dit moment want je allereerste podium op dit niveau vergeet je nooit, ‘welcome to the club’ en je zult hier nog staan”, waren zijn woorden. Jeeeeeeeeeeetje!

En dan vooral de race op zich was super. Na een slechte start en als allerlaatste door de eerste start en finish, begonnen we aan een inhaalrace. Eerst passeerden we Gibelatto, wat later Pignolo en dan nog Lucas Oil (welke op dat moment nog niet was uitgevallen). Toen we dan de finish passeerden, vertelde Frank me dat we derdes waren en op het podium gingen staan.  Ik kon het niet geloven, feliciteerden elkaar, gooide mijn gordels los, keek uit het dakje naar James Sheppard en Craig Wilson  (die tweedes waren) en vroeg met handgebaar of we effectief derdes waren. Zij knikten van ja, applaudisseerden naar ons en dan was het euforie tot en met. Dit uiteraard omdat het mijn allereerste podium was in mijn allereerste seizoen als rookie.

Toen we de dag erna ook nog eens in het algemeen klassement op de derde plaats eindigden en nog eens op het podium mochten, champagne spuiten, misschien een uur handtekeningen uitdelen, was dit een weekend om nooit meer te vergeten. Vanaf dan waren we precies nog maar opgenomen in het blijkbaar selecte groepje P1-piloten.

Powerboating.be: Wat is jouw ultieme doel in het powerboaten?

Pierre: Mijn eerste doel was eigenlijk kunnen deelnemen. Het tweede doel was het behalen van een podiumplaats wat gelukt is. Het volgende doel is te kunnen deelnemen in 2009. Het ultieme doel? Als eerste over de finish knallen en eindigen binnen de top vijf in het eindklassement.

Powerboating.be: Welk advies geef je onze bezoekers i.v.m. powerboating?

Pierre: Buiten het kunnen varen, een goede reactiesnelheid, het goed aanvoelen van boot, mens en machine is een goede conditie een absoluut voordeel. Zelf fietste ik vrij veel (2 tot 3 maal per week) en had dus al een goede basisconditie.  Ben dan ook nog gaan lopen. Trainen met een powerball is iets wat nodig is om meer kracht te krijgen in handen en onderarmen. In zware omstandigheden sturen is zwaarder dan je denkt. Tijdens de P1 2008 te Marseille, Tunesië en vooral in Portugal is dat nogmaals gebleken.

Wat ik blijkbaar te weinig had – en heb – zijn sterke nekspieren. De nek krijgt enorme klappen te verwerken en de zware helm doet daar nog een schepje bovenop. In Portugal heb ik een serieuze krak gekregen tijdens de race en heb er nog altijd last van. Deze winter ga ik dan ook fitnessen om de nek- en rugspieren te versterken.

Wat ik niet heb kunnen doen is samen trainen. Aangezien de ene gas geeft en de andere stuurt, is het van kapitaal belang dat je elkaar goed aanvoelt. Wij hebben elkaar op dat vlak elkaar leren kennen tijdens de races en het ging daarom pas echt vlot in de laatste twee.

Powerboating.be: Is er nog leven na het powerboaten?
Pierre: Buiten het sporten ben ik gelukkig getrouwd, heb twee schatten van kindjes (2 zonen) en ben van beroep makelaar in onroerende goederen. Ik bezit twee agentschappen te Knokke en te Heist (www.immocolpin.be). Mijn jongste knaap van 3 is net zoals ik en is nu al gek van auto’s, Formule 1-cars en alles wat maar snel gaat. En wanneer ik de dvd’s van het powerboaten bekijk, is hij niet van het scherm weg te slaan. Ik zie vooral mezelf in die kleine. Ik hou zelf ook alleen maar van motorsporten. Vroeger heb ik nog veel aan motorcross gedaan. Waar ik onvoorstelbaar schrik van heb is van paardrijden. Ik vertrouw dat beestje niet.