Thomas Vandamme en Jean-Pierre Neels (zie foto) zijn geen vreemden in het offshore racecircuit als het om RIB’s gaat. Zij hebben een Fabio Buzzi racerib die Birretta heet. Je kon hier al op powerboating.be de verslagen lezen van hun deelname aan de 12 dagen durende Round Britain Race. Als lid van de British Powerboat Racing Club namen ze deel aan de Cowes-Torquay-Cowes offshore race voor powerboats in de UK.
Deze marathon race heet officieel de ‘Cowes Classic’ en speelt zich altijd af in ruwe zee. Dit jaar bereikten slechts 9 van de 20 deelnemers de finish. Geen wonder dat de powerboaters dit als “The roughest powerboat race in the World” bestempelen. En “rough” is absoluut niet uit de lucht gegrepen. Thomas doet hieronder het verslag van hun prestatie.
“Vrijdagavond zetten we koers naar Cowes. We kwamen ‘s nachts aan en probeerden wat te slapen. Niet makkelijk na zo’n rit en met een spannend vooruitzicht. ‘s Morgens stonden we om 6 uur local time op want we moesten nog door de verplichte administratie die zo’n race (elke race) met zich meebrengt. Om 7 uur kregen we dan de weersvoorspellingen: gemiddeld 5 Beaufort met stoten tot 7, golfhoogte van een halve tot 2 meter. Dat zag er weer goed uit!
We maakten alles klaar en om 9u30 voerren we de haven uit. Rond de klok van 10 werd de start gegeven. Het was machtig om zien, alle powerboats samen. De start is altijd iets spannends. Enerzijds is het wachten en wachten waarbij voortdurend oproepen via de VHF door Race Control komen: “Dit is niet in orde, dat s niet in orde, zijn jullie klaar, neen, nog wachten … “Anderzijds is het een zalig moment zo net voor de race waarin je alle spanning van het dagelijkse leven van je afschudt en je klaarmaakt voor de volgende uren. “You empty your brain of everything and activate the RaceBox in that brain.” Dan denk ik: “Er is geen weg terug en we gaan ervoor.”
We zorgden ervoor dat we bij de kopgroep waren en dat lukte ons redelijk goed. De Solent was “choppy” maar zeker te doen. We voeren full throttle samen met Buzzi Bullet en Hot Lemon. Even geraakten we verstrikt in het vaarwater van de “big boys” met sprongen en een goede schudding tot gevolg. Het hoort er allemaal bij. Bij het uitvaren van de Solent werd het andere koek: throttles back, 300 liter in de ballasttank pompen, de flaps naar beneden en door de soep! Plots viel Buzzi Bullet uit: ze hadden een motor opgeblazen. Eventjes verder kwam onze Chinese vriend Martin Lai (racet in de P1 Supersportklasse) in de problemen: de boot maakte zoveel water dat hij dreigde te zinken. De boot dreef met zijn punt omhoog. De rescueploegen deden hun werk en wat later werd de P1 powerboat met geredde bemanning weggesleept.
Een mijl of 2 uit de Solent viel onze grote GPS uit. Kaartlezen was in deze omstandigheden en aan dergelijke snelheden geen alternatief. Gelukkig hadden we nog een kleine GPS mee maar daarop alles aflezen was erg moeilijk. zeker omdat er nog meer wind opstak en de golven ons een eerste serieuze rammeling bezorgden. We werden zelfs gedwongen om op halve snelheid verder te varen.
Voorbij Portland geraakten we in de overfalls, the Needles, met een geweldige rammeling tot gevolg. Dit duurde zo anderhalf uur. Jean-Pierre navigeerde op geheugen, met het kompas als hulpmiddel en af en toe afremmend om de kleine GPS te kunnen uitlezen.We bereikten Torquay bay na een uur en een half ploegen maar stelden vast dat we aan verkeerde kant zaten. Na een tiental mijl omvaren tussen de tankers door vonden we met moeite onze boeien die we moesten ronden om terug richting Cowes te knallen. We voerren op kompas recht door de Needles waar we, ja hoor, weer een fikse rammeling kregen. Het was op zich best een indrukwekkend schouwspel: halve snelheid, meer uit thet water dan erop, de zee vanachter en om de tien golven een duizendtal liter water binnen. Onze bilgepomp heeft nog nooit zoveel moeten slikken.
Na eindelijk door die Needles geraakt te zijn, werd het wat “beter” en konden we de snelheid terug opdrijven. De navigatie werd echt problematisch. Af en toe remden we af om de kleine GPS te controleren. Desondanks geraakten we ver uit koers voor de ingang van de Solent. Achteraf vernamen we dat Race Control ons volledig kwijt was! Turend in de verte zochten we de kleine boei die we moesten ronden vooraleer we de Solent op konden. We vond ze na veel zoeken. Vanaf dan was het full throtlle tot aan de finish. Bij Cowes stopten we terug, zochten we de boei, zorgden we ervoor dat we aan de goede kant voorbij voeren en … we waren binnen!
Na 5 uur intens racen waren we doorweekt, moe maar tevreden. Alle spieren voelde je protesteren. We liepen het race secretariaat snel binnen en meldden ons aan.. Mike Lloyd vroeg:” Thomas, were have you been? We lost track of the Birretta!” Dan hebben we ons verhaal gedaan…
Wij hebben deze Cowes Classic uitgevaren en hebben de finish bereikl. Dat kon niet gezegd worden van de helft van de deelnemende boten. Velen waren uitgevallen wegens schade. Onze Birretta heef het weer fantastisch gedaan. Deze keer was het de electronica die ons in de steek liet. Daar moeten we voor volgend jaar ernstig werk van maken.
Beste vrienden, het was een fantastische ervaring. Zwaar maar zo moet het zijn. We ontmoetten Derek, een oudere man die ons toevertrouwde dat hij al 32 jaar meedoet aan Cowes-Torquay-Cowes … om ze te winnen! Wij hebben dus nog 31 jaar te gaan en zijn van plan om dat spel ooit te winnen.”
www.powerboatpix.com
