Eindelijk in Istanbul – 18 juni 2009

IstanbulIstanbul, een stad die heel wat verhalen oproept. De Bospurus is de verbinding tussen de Zwarte Zee en de Zee van Marmara. Constantinopel staat gedrukt in alle geschiedenisboeken met prachtige beelden van pittoreske moskeeën, de twee bruggen en het bruisende nachtleven. Hier een P1 race kunnen meemaken is dan ook een unieke kans.

Terwijl de landbouwers protest voeren in Brussel, rijd ik samen met mijn vrouw richting Zaventem op een vrij rustige E19. Ik probeer me voor te stellen hoe het zal zijn, ginder in Turkije na talloze keren via Google Earth geprobeerd te hebben me een beeld te vormen. Mijn vrouw is al even enthousiast hoewel ze niet kan meegaan. “Heb je nu echt alles bij?” is de logische vraag vanuit de al even gemoedelijke bezorgdheid gesteld. “Batterijen, digitale kaarten, kabeltjes, lenzen … echt niets vergeten?” somt ze verder op. Ik knik telkens gerustellend ja. Deze trip is immers al geruime tijd “voorbereid”. In de lluchthaven ontmoet ik Gino en zijn vriendin. Bij een koffie delen we verhalen en mag ik weer eens meeproeven van de sfeer onder de powerboaters. Wat later zien we het voltallige 2B1 racing team. Ze zijn duidelijk ook in the mood en hebben er net als GIno zin in.

In het vliegveld is het ondanks het late uur een drukte van jewelste. Gelukkig staan er bij de Visa-toog geen rijen buitenlanders aan te schuiven zodat onze ? 15 vlugger uitgeven is dan dat we het kunnen zeggen. De taxichauffeur was door het dolle heen toen hij door de stad raasde: “Eindelijk kan ik nog eens goed gas geven. Tijdens de spits doe je over dit traject soms 3 uur,” zucht hij. Na een kleine 45 minuten zet hij me af in het hotel. De laatste 20 minuten was ik deelgenoot van het gewone verkeer: een stinkende heksenketel zelfs op dit middernachtelijke uur.

Maar goed, na een verkwikkende douche kijk ik nog even op BBC World terwijl de airco volle bak open staat. Istanbul is zoals ik verwacht had: prachtig, chaotisch en indrukwekkend. Morgen zijn het onze teams die hier hun deel zullen bijdragen. Zij zullen met een iets ander gevoel gaan slapen.